W roku badawczym 2010, w Oddziale Instytutu Ochrony Roślin – PIB w Sośnicowicach, na rzepaku ozimym odmiany Digger, przeprowadzono doświadczenie poletkowe dla określenia szkodliwości i optymalnego terminu zwalczania chowacza czterozębnego i słodyszka rzepakowego.

W doświadczeniu badano pięć insektycydów – Biscaya 240 OD, Mospilan 20 SP, Dursban 480 EC, Karate Zeon 050 CS i Proteus 110 OD. Insektycydy te stosowano dwukrotnie – w okresie zalecanym do zwalczania chowacza czterozębnego i w okresie nalotu słodyszka rzepakowego lub tylko raz – w okresie nalotu słodyszka rzepakowego.

Jakkolwiek, w warunkach pogodowych roku badawczego 2010 (niskie temperatury powietrza i częste opady deszczu), badane insektycydy (za wyjątkiem insektycydu Mospilan 20 SP), niezależnie od liczby wykonanych zabiegów, statystycznie istotnie w porównaniu do kontroli, ograniczały, zarówno średnią długość żerowiska larw chowacza czterozębnego jak i ilość uszkodzonych przez tego szkodnika roślin w łodygach rzepaku, to jednak nie odnotowano statystycznie istotnego wpływu samej liczby wykonanych zabiegów na te parametry.

Liczba wykonanych zabiegów opryskiwania, nie miała również wpływu na skuteczność działania badanych insektycydów w zwalczaniu słodyszka rzepakowego. Niezależnie od liczby wykonanych zabiegów, skuteczność działania stosowanych insektycydów była wysoka (86,3 – 97,7%) i statystycznie istotna w porównaniu do kontroli, tylko do piątego po drugim zabiegu.

W przypadku wszystkich opryskiwanych obiektów uzyskano, statystyczne istotne w porównaniu do kontroli, wzrosty plonów nasion (55 – 92%), jednakże liczba wykonanych zabiegów nie miała na nie istotnego wpływu.